Przeklęta miłość by Maritza16 :)
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6 ... 14, 15, 16 Następny

luzmi

no jsa równiez oj bedzie sie działo Smile

Maritza16

- To bardzo dobrze - odrzekł ochrypniety głos.
- Muszę kończyć, żeby nikt mnie nie nakrył. Dobranoc.
To rzekłwszy rozłączyła się. Czuła uczucie wielkiej otchłani. Nie wiedziała jak ma wykonać tak ciężką misję. Rankiem obudził ją świergot ptaszków. Wstała z łóżka i założyła szlafrok. Postanowiłą wyjsć na balkon. Podziwiała piękny krajobraz - ogród, który malował się jej przed oczyma.
- Jak tutaj jest pieknie - powiedziała - Uwielbiam zapach kwiatów i poranny świergot ptaków.
Po tych słowach uśmiechnęła się.
- Bedzie mi tu bardzo dobrze - dodała.
Za chwilę jednak posmutniała.
- Nie, nie moge tak mówić - pomyślała - Ja tu jestem aby spełnić obietnicę...

********************

W szpitalu. Carlos siedzi z Sebastianem w poczekalni. Trwa operacja Sary.
- Carlos, bardzo się o nią boję! - rzekł zdenerwowany Sebastian.
- Nie martw sie! Wszystko bedzie dobrze - próbował pocieszyc przyjaciela Carlos.
Nagle, z sali pooperacyjnej wyszedł młody i przystojny lekarz - Simon Mendez.
- I co panie doktorze, wyjdzie z tego? - zapytał drżącym głosem przyjaciel Carlosa.
- Tak, bedzie żyła, ale...
- Ale co?
- Pana narzeczona... straciła władzę w nogach. Nie bedzie mogła chodzić. Przykro mi.
To rzekłszy szybkim krokiem udał się dalej. Nie wiedział co ma zrobić. Wiele razy znajdował się w takiej sytuacji, lecz za każdym razem czuł się częściowo winny.
- O nie! - zawołał Sebastian. - Jak ja jej to powiem. Carlosie, jak?!
- Zrobimy wszystko aby ją wyleczyc, rozumiesz? Wszystko...
Sebastian jednak nie słuchał. Był pogrążony w rozpaczy. Przez jego głowę przetaczały się tysiące myśli. Zaczął rzewnie płakać po czym wybiegł ze szpitala a za nim pobiegł Carlos.

********************

Ogród w posiadłości Lamborgia. Piękny, pełen kwiatów i drzew a na środku widnieje błękitny, duży basen. Danna opala się. Powoli podchodzi do niej młody chłopak, który najwyraźniej jest zafascynowany urodą dziewczyny, bo od dłuższego czasu się jej przygląda.
- Piękny dzień! Prawda? - próbował zagadnąć Sergio.
- Dzień jak dzień - odrzekła Danna - Wiele takich...
- Tak... Czy masz na dzisiaj jakieś plany? Może...
- Co? Ty chcesz sie ze mną umówić? - powiedziała zdumiona Danna - Jesteś tylko synem służącej! Jak śmiesz?!
- Przepraszam ja tylko...
- Wcale mnie nie obchodza twoje przeprosiny. Nawet nie marz, ze zwrócę na ciebię uwagę... Ty biedaku... - odrzekła Danna i wzburzona poszła do domu.
Przy basenie pozostał strapiony wydarzeniem chłopak. Był bardzo smutny.
- Dlaczego mnie tak traktujesz... Dlaczego... - powiedział cicho. Lekka łza wymknęła sie z jego powieki. Otarł ją szybkim ruchem.

********************

Carlos wrócił do domu. Jego rodzice siedzieli właśnie na kanapie.
- Witajcie - rzekł do rodziców
- Ach, witaj synu. Gdzie sie podziewałeś? - zapytała Marlena.
- Byłem w szpitalu. Sara miała wypadek....
- To straszne - rzekła zmartwionym głosem Marlena - W jakim jest stanie?
- Niestety, prawdopodobnie nie odzyska władzy w nogach.
- Przykro mi. To taka miła dziewczyna.
Rozmowa trwałaby zapewne dalej gdyby nie pojawienie się Rosy, która wyglądała olśniewająco.
- Carlos, przedstawiam ci córkę Montesów.
W tej chwili Carlos spojrzał na Rosę. Patrzył na nią z wielkim podziwem. Był zachwycony jej urodą.
- Carlos Lamborgia - rzekł wyciągając rękę.
- Rosa, Rosa Montes - odrzekła dziewczyna i uścisnęła jego dłoń.
Patrzyli na siebie zachwyceni... Ich oczy spotkały się w jednym głębokim spojrzeniu...

*************** KONIEC ***************