natalia streigard-belia de la rosa oraz valentina

luzmi

New Year - new life! - po innym języku

Specially for Romantika from Caracas, Justyna Zuń-Dalloul talks with Natalia Streignard.
TRAILER (530KB)
Natalia's greetings
in Polish!

photo gallery

Zone Romantica: What have you changed in your life recently?

Natalia Streignard: A country, marital status, television...

R.: What are we going to talk about first?

N.S.: Everything is important and everything has had an impact on my life. I've changed the country because my husband and I split up and I'm not proud of it. It's hard to talk about it. I used to live in Mexico and work for Televisa. After the divorce, I came back to Venezuela. I wanted to be closer to my family and friends. They help me get through this difficult time. I immediately got a job with RCTV. This is also a change as I used to work for Venevision before. I know such changes may help me. New Year new life! In fact, I'm really satisfied with myself. Thank God, luck is still with me. I've a part in a TV series and I'm doing what I like doing. I live close to my family that I need a lot. Mario and I have remained friends. At least we've managed to save that much.

R.: Venevision had been reporting your wedding ceremony. The entire Latin America watched it.

N.S.: Right. That's why it's so hard to talk about the divorce. The whole world was watching my wedding and then my every step. We were good together and I don't regret anything. We had wonderful moments. I had the time of my life. Unfortunately, it's not always as good as we'd like...

R.: What happened?

N.S.: I can't say I got divorced for any particular reason. I wish I knew a recipe for happiness. It's hard to get along with another person, especially if he does what you do. We both work intensively and it took too much to sacrifice to be together. It's not why we broke up but it certainly influenced our decision. We used to miss each other and finally each of us took their own way. What matters is that I still love him and I'm sure Mario feels the same way about me, too. We keep in touch. It'd be too expensive to call everyday so we talk three times a week. We write e-mails. Mario was here for two weeks and we spent a lot of time together. I can't have a bad word for him. It's extremely important. After divorce, ex-spouses, particularly actors, say nasty things about each other it's terrible. Maybe one day we'll play in a movie together. Don't get me wrong. I don't know whether we come back together again but life likes to play tricks on us.

R.: Did you part in harmony, no problems with the partition of property?

N.S.: None whatsoever.

R.: How did you do it?

N.S.: It's a secret! We've had property both in Mexico and in Venezuela. Mario stayed in Mexico and I came back here. If I were in need, I'd call Mario and I'm sure he wouldn't refuse to help me.

R.: Did you meet someone?

N.S.: So far, I'm still in the mourning after the last relationship. I dream about a large and happy family. I want to have five children. However, I don't know if I get that lucky. At the moment, the wounds are still bleeding. I'm constantly thinking about Mario. I can't start a new page in a day. I'm going to take my time...

R.: Do you get any help from your relatives?

N.S.: Certainly. I've got a terrific family. God gave me wonderful parents whom I love dearly. It's more and more difficult to find such a good marriage. They've been together for 40 years and they still love each other. I've two brothers and two sisters who already have their own kids. We're all very close and they all feel sorry for me because of my failure. They're always on my side without any conditions.

R.: What do they think of your relationship?

N.S.: They say I got married too soon. I was dating Mario for over a year but at the same time I was doing my TV series. When you play, you live in a different world and forget the reality. We fell in love while working on the series and got married right after the shooting. We hadn't had a chance to get to know each other. I didn't know real Mario and he didn't get to know me well either. No doubt it was love but we rushed into it.

R.: Reportedly, your parents are Europeans.

N.S.: I was born in Madrid. My dad is German, and my Mom comes from Argentina. After the Second World War broke out, Dad went to Argentina. He was a refugee. Met my Mom and soon they got married. He got a job with an international company and started to travel. My sisters were born in Argentina and my brothers in Barcelona. I was born in Madrid. We lived in Ghana, Africa, for three years and then moved to Venezuela. Dad supervised the construction of a dam on the Guri that produces energy for our entire country. Then he set up his own company in Caracas.

R.: So you're rather a Venezuelan?

N.S.: I was born in Spain but before I was three I had lived in Venezuela. I meet the requirement for Venezuelan citizenship: I've been living here for over 15 years. I feel I'm Venezuelan because it's here that I grew up. My home's here and it matters the most. I love this country but if my parents had stayed in Argentina, I'd probably love Argentina. Yet, I can't imagine living outside Venezuela. I've been to the States, I got to like Miami. I liked its community, people...but I had to leave. Just like with Mexico. It's a great city, different from Caracas, but I didn't stand it there. I couldn't imagine myself spending my whole life there.

R.: When did you decide to become an actress?

N.S.: It was rather by accident. I was studying law. Someone stopped me in the street and invited to a casting for a milk commercial. I thought: Sink or swim! I liked the atmosphere on the set. I didn't freeze when I heard Action!. I was never afraid of a camera or paralyzed with stage fright. I felt like a fish in a pond. I knew I couldn't blow such a chance. Initially, I worked for TV as a model. When I reached the finals of Miss Venezuela contest, they invited me to the casting for a movie. I landed a leading role in the series for children. Later I got another big role in a Venavision soap opera. Step by step, I got to where I am now.

R.: Many women would like to look like you. Are you happy with your looks?

N.S.: Yes. I'm slim by nature so I don't need to diet to watch my weight. I eat different foods and I don't care. On the other hand, I exercise regularly and take good care of myself, especially during the week. I'm not so careful on the weekend though. If you work so intensively, you sometimes even forget to eat. Besides I don't smoke or have any addictions. It all allows me to keep fit.

R.: What do you think of plastic surgery that is so popular in Venezuela?

N.S.: It is trendy indeed. I've nothing against plastic surgery as long as surgeries are performed well and in moderation. Besides, there's time for everything. There's no excuse for a 20-year old girl who has a facelift done. If, however, one day I decide that I need a plastic surgery, I'll go for it. Plastic surgeons make wonders.

R.: You participated in Miss Venezuela contest. It's not a secret that the event almost forces candidates to do plastic surgery...

N.S.: It's a myth. The participants are offered plastic surgery if it's really necessary and then it's for free. Many girls take advantage of this. They participate in the contest just for a free-of-charge beauty correction. It's not true that they force you to do anything. I was offered a nose surgery. I couldn't get what was wrong with it. It turned out that I've a cleft cartilage here. According to them, a gap in the middle was visible and ugly. I thought they blew it up. It's a trifle after all, nothing unsightly. They didn't force me to do anything though. At that time I was extremely skinny, weighed 10 kilos less than now, so they kept telling me that I needed to get fatter. Although I ate like crazy, I couldn't gain any weight

R.: What do you think makes a soap opera so powerful and magical?

N.S.: A soap opera reflects our fantasies about life. There are characters we want to identify with. For instance, a heroine is a poor girl who becomes a millionaire for whatever reason. Or she's ugly, it's been a fashionable motif recently, and with time she becomes beautiful. Or she may seem quite ordinary, yet, she wins a millionaire's heart. It's something beyond the plot. A heroine must struggle with all possible adversities, and in the end, her life becomes harmonious and she finds her happiness. This is what both men and women dream of. Many people want their life to change, they dream about it and look for it. In Venezuela, people not only are talented but also beautiful. All soap opera characters, even the bad ones, are pretty, nice to look at. Besides, good always wins and is rewarded as a rule, while evil is punished. Watching an opera a viewer forgets about the whole world for a moment and focuses on the story in which they'd like to play the leading role. Although you experience a lot of unpleasant things on the way, finally you find your happiness and achieve what you had been longing for. The message of a soap opera is universal. Everybody all around the world wants peace and beauty. An episode of a series is a moment in which they experience that illusion. I wish it would come true for real! At the moment, a soap opera is going through an evolution: candy love stories move to the background. It's those closer to reality and everyday life that are appealing at the moment. Of course, the frame of an opera doesn't change. There's a man and a woman. They love each other but life prevents them from being together. Yet, they get lucky in the end. They story is enriched by other elements but the basis remains the same. And people like it.

R.: You work in many countries such as Mexico, Peru, Venezuela, Miami. Where is it that working is best or most pleasant?

N.S.: I think that best organization is in Mexico but the studio there is the largest and it has a long-time experience. Televisa seems as big as Hollywood studios. Therefore, both production and post-production must follow certain procedure. Apart from that, it's pretty much the same everywhere. The operas are based on the same pattern and shooting looks the same.

R.: Could your life be compared to a soap opera?

N.S.: I think that everybody has compared their life to a soap opera once. And so have I. I got married, we didn't make it, we split up. I suffered a lot of misery and misfortune at the same time. When I was parting with my husband, my parents got ill. And although everything was going fine in Televisa, I had to return to Venezuela because my family needed me here. Now I'm back to life again and I'm happy with its course. The same happens in soap operas. I hope that in my personal soap opera everything ends well too.

R.: I wish you this with all my heart!

N.S.: Thank you.

R.: Thank you for your time.
to jest z zone romantica zaraz dam przetłumaczenie!!!

luzmi

przetłumaczenie:::::
grudzień 2001

Nowy rok to nowe życie!

Z Natalią Streignard specjalnie dla Zone Romantica rozmawia
w Caracas Justyna Zuń-Dalloul
TRAILER (530KB)
Natalia pozdrawia
nas po polsku!

galeria zdjęć

Zone Romantica: Co zmieniłaś ostatnio w swoim życiu?

Natalia Streignard: Kraj, stan cywilny, telewizję...

R.: O czym porozmawiamy najpierw?

N.S.: Wszystko jest ważne i wszystko miało wpływ na moje życie. Zmieniłam kraj, ponieważ rozstałam się z mężem i wcale nie jestem z tego dumna. Trudno o tym mówić. Mieszkałam w Meksyku i pracowałam dla Televisy. Po rozwodzie wróciłam do Wenezueli. Chciałam być blisko rodziny i przyjaciół. Pomagają mi przeżyć ten trudny okres. Od razu znalazłam pracę w telewizji RCTV. To też zmiana, ponieważ przedtem pracowałam dla Venevision. Wiem, że takie zmiany mogą mi pomóc. Nowy rok to nowe życie!
W gruncie rzeczy jestem z siebie bardzo zadowolona. Dzięki Bogu szczęście mi dopisuje. Gram w telenoweli i robię to, co lubię. Mieszkam blisko rodziny, której bardzo potrzebuję. Z Mariem pozostaliśmy przyjaciółmi. Przynajmniej tyle nam się udało ocalić.

R.: Venevision relacjonowała ceremonię waszego ślubu. Oglądała ją cała Ameryka Łacińska...

N.S.: Tak. Dlatego trudno mówić o rozwodzie. Cały świat obserwował mój ślub, a potem śledził każdy mój ruch. Było nam bardzo dobrze i niczego nie żałuję. Przeżyliśmy cudowne chwile. Bawiłam się jak nigdy dotąd. Niestety, nie zawsze jest tak, jakby się chciało...

R.: Co was poróżniło?

N.S.: Nie mogę powiedzieć, że rozwiodłam się z tego czy innego powodu. Chciałbym znać receptę na szczęście. Trudno żyć w zgodzie z drugim człowiekiem, zwłaszcza jeśli wykonuje taki sam zawód. Oboje intensywnie pracujemy i musieliśmy poświęcać zbyt wiele rzeczy, żeby być razem. Nie dlatego się rozstaliśmy, ale z pewnością wpłynęło to na naszą decyzję. Ciągle się mijaliśmy, aż w końcu każde poszło w swoją stronę. Najważniejsze, że nadal go kocham i jestem przekonana, że Mario czuje to samo. Utrzymujemy ze sobą kontakt. Codzienne telefony byłyby zbyt kosztowne, rozmawiamy trzy razy na tydzień. Piszemy maile. Mario był tu przez dwa tygodnie i spędzaliśmy razem mnóstwo czasu. Nie mogę powiedzieć o nim złego słowa. To bardzo ważne. Po rozwodzie byli małżonkowie, zwłaszcza aktorzy, wygadują na swój temat paskudne rzeczy - to jest straszne. Być może kiedyś zagramy w jakimś filmie. Proszę mnie źle nie zrozumieć: nie wiem, czy zejdziemy się, ale życie lubi płatać takie figle.

R.: Rozstaliście się w zgodzie, nie było problemów z podziałem majątku?

N.S.: Żadnych.

R.: Jak to się robi?

N.S.: Tajemnica! Mieliśmy majątek zarówno w Meksyku, jak i w Wenezueli. Mario został w Meksyku, a ja wróciłam tu. Gdybym czegoś potrzebowała, zadzwoniłabym do Maria i na pewno nie odmówił by mi pomocy.

R.: Znalazłaś sobie kogoś?

N.S: Na razie noszę żałobę po ostatnim związku. Marzę o dużej i szczęśliwej rodzinie, chcę mieć pięcioro dzieci. Nie wiem tylko, czy mi się uda. W tej chwili rany są zbyt świeże. Ciągle myślę o Mariu. Nie mogę z dnia na dzień rozpocząć nowego rozdziału w życiu. Dam sobie trochę czasu...

R.: Czy bliscy ci pomagają?

N.S: Oczywiście. Mam fantastyczną rodzinę. Bóg obdarzył mnie wspaniałymi rodzicami, których kocham nad życie. Coraz trudniej znaleźć tak dobre małżeństwo - od 40 lat są razem i ciągle się uwielbiają. Mam dwóch braci i dwie siostry, które mają już własne dzieci. Rodzina jest bardzo zżyta i wszyscy przeżywają moją porażkę. Zawsze bezwarunkowo trzymają moją stronę.

R.: Co myślą o twoim związku?

N.S: Twierdzą, że za szybko wyszłam za mąż. Chodziłam z Mariem ponad rok, ale w tym samym czasie kręciłam telenowelę. Kiedy się gra, człowiek żyje w zupełnie innym świecie i całkowicie zapomina o rzeczywistości. Zakochaliśmy się w sobie podczas pracy w serialu. Pobraliśmy się tuż po zakończeniu zdjęć. Nie mieliśmy okazji sprawdzić się. Nie wiedziałam, jaki jest prawdziwy Mario, a on nie poznał dobrze mnie. Bez wątpienia to była miłość, ale zanadto się pospieszyliśmy.

R.: Podobno twoi rodzice są Europejczykami?

N.S.: Urodziłam się w Madrycie. Tata jest Niemcem, a mama pochodzi z Argentyny. Kiedy wybuchła II wojna światowa, tata wyjechał do Argentyny. Był uciekinierem. Poznał moją mamę i wkrótce się ożenił. Dostał pracę w międzynarodowej firmie i zaczął podróżować. Moje dwie siostry urodziły się w Argentynie, moich dwóch moich braci w Barcelonie, a ja w Madrycie. Trzy lata mieszkaliśmy w Afryce, w Ghanie, a stamtąd przeprowadziliśmy się do Wenezueli. Tata nadzorował budowę tamy na Guri, która wytwarza elektryczność dla całego kraju. Później założył własną firmę w Caracas.

R.: Czy jesteś więc Wenezuelką?

N.S.: Urodziłam się w Hiszpanii, ale zanim skończyłam trzy lata, zamieszkałam w Wenezueli. Spełniam warunek, żeby posiadać obywatelstwo wenezuelskie: mieszkam tu ponad 15 lat. Czuję się Wenezuelką, bo tutaj dorastałam, tu jest mój dom, rodzina, a to jest najważniejsze. Kocham ten kraj, choć gdyby rodzice zostali w Argentynie, kochałabym pewnie Argentynę. Niemniej nie wyobrażam sobie mieszkania poza Wenezuelą. Byłam w Stanach, polubiłam Miami. Spodobała mi się jego społeczność, ludzie... ale musiałam wyjechać. Podobnie było z Meksykiem. Fantastyczne miasto, inne niż Caracas - ale nie wytrzymałam, nie potrafiłam sobie wyobrazić, że spędzę tam resztę życia.

R.: Kiedy postanowiłaś zostać aktorką?

N.S.: Zostałam nią raczej przez przypadek. Studiowałam prawo. Zostałam zaczepiona na ulicy i zaproszona na casting do reklamy mleka. Pomyślałam: raz kozie śmierć. Spodobała mi się atmosfera na planie, nie spinałam się, słysząc słowo "akcja!", nigdy nie bałam się kamery, nie paraliżowała mnie trema. Poczułam się jak ryba w wodzie. Wiedziałam, że nie mogę zmarnować takiej szansy. Początkowo pracowałam jako modelka dla telewizji. Kiedy znalazłam się w finale wyborów Miss Wenezueli, zaproszono mnie na casting do filmu. Dostałam główną rolę w serialu dla dzieci. Później dostałam inną dużą rolę w Venevision, w nowej telenoweli. Krok po kroku znalazłam się tu, gdzie jestem.

R.: Wiele kobiet chciałoby wyglądać tak jak ty. Jesteś zadowolona ze swojego wyglądu?

N.S.: Tak. Z natury jestem szczupła, nie muszę być na diecie, żeby utrzymać wagę. Jem bardzo różne rzeczy i mogę sobie na to pozwolić. Z drugiej strony regularnie ćwiczę i dbam o siebie, szczególnie w tygodniu; w weekendy już tak się nie pilnuję. Kiedy człowiek tak intensywnie pracuje, czasem zapomina nawet o jedzeniu. Poza tym nie palę, nie mam żadnych nałogów. To wszystko pozwala mi utrzymać dobrą formę.

R.: A co sądzisz o tak popularnych w Wenezueli operacjach plastycznych?

N.S.: Rzeczywiście są bardzo modne. Nie mam nic przeciwko chirurgii plastycznej pod warunkiem, że operacje wykonane są dobrze i z umiarem. Poza tym wszystko powinno się odbywać w swoim czasie. Nie ma usprawiedliwienia dla 20-letniej dziewczyny, która naciąga sobie skórę na twarzy. Jednak jeśli pewnego dnia uznam, że operacja plastyczna jest mi potrzebna, poddam się jej. Chirurdzy plastyczni potrafią czynić cuda.

R.: Brałaś udział w wyborach Miss Wenezueli i nie jest tajemnicą, że ten konkurs prawie zmusza kandydatki do operacji plastycznych...

N.S.: Wokół tego tematu krąży jakiś fałszywy mit. Uczestniczkom konkursu proponuje się operacje plastyczne pod warunkiem, że naprawdę są konieczne, poza tym są wtedy za darmo. Wiele dziewczyn to wykorzystuje. Biorą udział w konkursie choćby dla darmowej poprawki urody. Nieprawdą jest, że cię zmuszają do czegokolwiek. Mnie proponowano operację nosa. Nie rozumiałam, co z nim jest nie tak? Okazuje się, że mam tu rozszczepioną chrząstkę. Przesmyk pośrodku był według nich widoczny i okropny. Pomyślałam wtedy, że przesadzili. To w końcu drobiazg, nic szpetnego, ale do niczego mnie nie zmuszali. Poza tym byłam wtedy bardzo chuda, ważyłam 10 kg mniej niż teraz, dlatego ciągle mówili mi, że muszę przytyć. Jadłam co mogłam, mimo to nie byłam w stanie przybrać na wadze.

R.: Na czym Twoim zdaniem polega siła i magia telenoweli?

NS.: Telenowela przypomina nasze fantazje na temat życia. Są tam postaci, z którymi chcemy się utożsamiać. Na przykład bohaterką jest biedna dziewczyna, która z jakiegoś tam powodu staje się milionerką, albo jest brzydka, to ostatnio modny motyw, a z czasem staje się piękna, czy też wydaje się całkiem zwyczajna, a jednak zdobywa serce milionera. To jest coś ponad akcją telenoweli. Bohaterka musi się zmagać ze wszystkimi przeciwnościami losu, a jednak na końcu jej życie się układa, a ona odnajduje szczęście. O tym marzą zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Wielu ludzi chce, żeby ich życie się odmieniło, marzą o tym i tego szukają. W Wenezueli ludzie są nie tylko utalentowani, ale i piękni. Wszyscy bohaterowie telenowel, nawet złe charaktery, są ładni, przyjemni dla oka. Poza tym regułą jest, że dobro zawsze zwycięża i zostaje nagrodzone, a zło ukarane. Oglądając telenowelę widz na chwilę zapomina o reszcie świata i skupia na historii, w której sam chciałby zagrać główną rolę. Chociaż po drodze spotka cię wiele przykrości, w końcu odnajdujesz szczęście i osiągasz to czego pragnęłaś. Przesłanie telenoweli jest bardzo uniwersalne. Wszyscy na świecie pragną pokoju i piękna. Odcinek serialu to chwila, kiedy przeżywają tę iluzję. Oby spełniło się to w realnym życiu! Obecnie telenowela przechodzi pewną ewolucję: cukierkowe historie o miłości schodzą na dalszy plan, teraz podobają się te bliższe naszej rzeczywistości i codzienności. Oczywiście budowa telenoweli się nie zmienia, to znaczy jest mężczyzna i kobieta, kochają się, ale życie nie pozwala im być razem, jednak w końcu im się to udaje. Ich historia jest wzbogacana innymi elementami, ale podstawa się nie zmienia. I to się podoba.

R.: Pracujesz w wielu krajach: w Meksyku, Peru, Wenezueli, Miami. Gdzie pracuje się najlepiej, najprzyjemniej?

N.S.: Chyba najlepsza organizacja jest w Meksyku, ale tamtejsze studio jest ogromne i ma wiele lat doświadczeń na swoim koncie. Televisa swoją wielkością przypomina studia hollywoodzkie. Dlatego produkcja i postprodukcja muszą mieć swój porządek. Poza tym wszędzie jest podobnie - tak jak telenowele oparte są na jednym schemacie, tak samo wygląda ich kręcenie.

R.: Czy Twoje życie można porównać z telenowelą?

N.S.: Myślę, że każdy choć raz porównał swoje życie do telenoweli. Ja również. Wyszłam za mąż, nie ułożyło nam się, rozstaliśmy się, na moją głowę spadło na raz mnóstwo nieszczęść. Kiedy rozstawałam się z mężem, zachorowali moi rodzice i choć w Televisie szło mi tam bardzo dobrze, musiałam wrócić do Wenezueli, bo byłam potrzebna rodzinie. A teraz znowu odżyłam i jestem zadowolona z biegu wypadków. W telenowelach też tak jest. Mam nadzieję, że w mojej, tej życiowej, wszystko dobrze się skończy.

R.: Życzymy tego serdecznie!

N.S.: Dziękuję.

R.: A my dziękujemy za rozmowę.

luzmi

i jeszcze coś>>...
Natalia Streignard

Uważa się za osobę bardzo spokojną, cichą, daleką od wszelkiej ekstrawagancji. Ale uwielbia kuchnię japońską i jest wegetarianką. Nie wierzy w reinkarnację. Nie zaśnie bez lektury. Jest osobą bardzo rodzinną - urodziła się jako ostatnia z pięciorga rodzeństwa. I właśnie rozwodzi się z mężem.

Jak sama twierdzi, w szkole nie była zbyt pilną uczennicą. Karierę zaczynała od (tak, ona też) konkurs Miss Wenezuela w 1991 roku. Zagrała w Pedacito de cielo i Dulce enemiga, potem przyszły role, które przyniosły jej prawdziwą popularność: Sol w W sidłach namiętności (Sol de tentacion) i Barbarity w Kobiecie mego życia (La mujer de mi vida). Na planie tego drugiego filmu poznała Kubańczyka Mario Cimarro. Romans wkrótce okazał się czymś więcej: 10 czerwca 1999 roku odbył się ślub pięknej pary.

Dziś, równo dwa lata po tym wydarzeniu, coraz głośniej plotkuje się o rychłym rozwodzie małżonków. Mario pracuje nad serialem Frenesi dla Venevision, Natalia ma wejść do obsady telenoweli Soledad (remake'u serialu Marielena) realizowanym w Peru. Zagra tam czarny charakter. Nie będzie to jej pierwsza praca zagranicą - wystąpiła też w Potędze miłości (Mi destino eres tu) w Meksyku. Podobno właśnie gdy nagrywała ten serial, Mario pracował w Wenezueli i wyczyścił ich wspólne konto w banku, pozbawiając Natalię środków do życia w obcym kraju. Ile prawdy w tej plotce, nie wiadomo.

Na początku lipca 2001 roku aktorka odwiedziła Rumunię. Przyleciała na zaproszenie tutejszej telewizji, tysięcy fanów, a zwłaszcza pewnej ośmioletniej dziewczynki, która napisała do niej wzruszający list. Natalia wzięła udział w programie "Surpize, surprize" i zadebiutowała tu jako wokalistka, śpiewając trzy światowe przeboje. Czy będzie kolejną gwiazdą telenoweli, która nagra płytę? Zobaczymy.

Lucia:*

fajne

Marica;**

noo:P

luzmi

moze macie jej foty co??? ja za chwile dam jedna..

luzmi

moze macie jej foty co??? ja za chwile dam jedna..

luzmi

juz mam daje ta co juz wcześniej dałam w naszych telenowelach;p